“Gra z Cieniem” OBSADA To oni grają w serialu historycznym TVP

Konflikt pojawia się dopiero w momencie pojawienia się matki byłego kochanka Mike’a, która nie potrafi uporządkować swojego życia po stracie najpierw syna, a potem męża. Krystyna Janda na rzecz postaci Katharine Gerard rezygnuje zupełnie z mocnej i silnej ekspresji, która bardzo często charakteryzowała jej poprzednie role. Tym razem wszystko jest oparte na emocjonalnych półtonach, uczuciowych półcieniach, które posiadają dużą moc wzruszenia, niezależnie od tego, czy zgadzamy się z bezlitosnymi niekiedy sądami protagonistki. Janda rewelacyjnie wykorzystuje każdą pauzę, każdy moment kłopotliwej ciszy, w czym dzielnie sekunduje jej Paweł Ciołkosz jako Mike.

Miłość i nadzieja. Kuzey zginie? Tak będzie wyglądał koniec 1. sezonu

• Obraz ten ukazuje, co tak naprawdę jest najważniejsze w życiu i wychowaniu.
• Bohaterka Jandy wierzy, że Andre żyje w pamięci byłego kochanka w jakiś kaleki, więdnący sposób, ale jednak żyje.
• Reakcją wskazującą na nierozumienie może być śmiech i wydaje się on czasem być na nie lekarstwem.
• Zszokowana patrzy na męża Micheala i ich synka.
• Platformy streamingowe i tradycyjne stacje telewizyjne przygotowały szereg interesujących propozycji.

Każde jego słowo, wszystkie gesty uwidaczniały, jak bardzo kochał Andre. Po siedmiu latach żałoby chicken cross road gambling game ułożył sobie życie, ale nadal dawne czasy i tęsknota za poprzednią miłością są żywe w jego myślach. Ma świadomość tego, że nie mógł nic zrobić, nie mógł pomóc swojemu utalentowanemu partnerowi.

Wiosna 2025 w TVP – premiery, nowości, kontynuacje:

• Związki homoseksualne wciąż jednak należą do sfery tabu i właśnie to milczenie próbuje w sposób doskonały przerwać Janda.
• To znakomity początek dramatu, który zapowiada niełatwą rozmowę, z powrotami do przeszłości, niezabliźnionymi ranami i uprzedzeniami, które uniemożliwiają porozumienie.
• Kim jest ta pokraczna, patykowata postać, szczękająca metalicznie namagnesowanymi kończynami?
• Stara i od wieków towarzysząca człowiekowi historia pogoni za marzeniami tym razem odbywa się pośród maszyn i starych gratów.
• Idealny odbiorca Dulcynei pozwolić sobie na wejście w trans, w jaki niewątpliwie wieść ma i wiedzie tworzony na scenie nastrój.

Prawdy, które szczególne znaczenie zyskują właśnie w obliczu współczesnych niepokojów. Odtwórczyni roli Elżbiety w „Białej bluzce” jest także zaangażowaną blogerką, która obseruwuje na bieżąco polską scenę kulturalno-polityczną i regularnie na niej występuje. Trzymając w ryzach swój nieposkromiony temperament, Krystyna Janda wciela się w postać pełną klasy. Odnajduje tonację, w której jest w stanie oddać głos kobiecie z depresją i matce okazującej niechęć wobec wszystkiego, nad czym nie ma kontroli. McNally w pozbawiony uprzedzeń sposób porusza wiele ważnych dla środowiska LGBTQA kwestii.

Jak na komendę milkną głosy, wszystkie spojrzenia ogniskują się na powoli rozświetlającej się scenie. Radiomagnetofon pamiętający pierwsze nagrania Stonesów. Trzy chandlerowskie prochowce z postawionymi kołnierzami. I trójka aktorów (Sylwia Janowicz-Dobrowolska, Izabela Maria Wilczewska, Krzysztof Bitdorf), początkowo całkowicie niewidocznych, wtopionych w doskonałą, hipnotyczną scenografię Litwinki – Vitalii Samuilovej.

Bo Jandę wyróżnia ta wspaniała cecha, że będąc światowej sławy gwiazdą, pozostała człowiekiem. Mimo wielu przeciwności losu, wciąż znajduje w sobie siłę, by podejmować nowe wyzwania. Należę do grona dozgonnych wielbicieli Krystyny Jandy i mój zachwyt wzbudza wszystko, czego ta artystka się dotknie. Spektakl „Matki i synowie” tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że Janda jest w stanie wcielić się w każdą rolę i zawsze robi to fenomenalnie. Matki i Synowie to tekst śmiały, bardzo szeroko obejmujący kwestie człowieczeństwa i miłości pod każdą postacią. Już teraz mogę to głośno powiedzieć – interpretacja Krystyny Jandy (jest też reżyserką) zachwyca.

Jak każde wnętrze mieszkalne, także i to wiele mówi o swoich mieszkańcach. Stos książek leży obok dziecięcych kolorowanek i zabawek, na ścianie nie ma kolekcji obrazów nowoczesnego malarstwa, są za to dziecięce malunki. Zupełnie inny jest Willy w interpretacji Antoniego Pawlickiego. To facet na dużym luzie, trochę bezczelny, pozornie pewny siebie, ale jemu też jest ciężko żyć w cieniu Andre. Trochę się boi, że wizyta Katharine może zburzyć jego spokojne życie, choć może bardziej niepokoi go przeświadczenie, że może to osłabić miłość Michaela.